Dingen uitproberen en brutaal zijn: dat is een deel van mijn levensmotto. Het is vergelijkbaar met de jongerenkreet “YOLO”, maar dan meer gepraktiseerd. Daarom heb ik een week geleden de app Tinder geïnstalleerd op mijn mobiel. Nu we een week verder zijn, is er al behoorlijk wat gebeurd.
”Wat is Tinder eigenlijk?”
Voor degenen die niet weten wat Tinder is (en die zijn er!), geef ik nu een beknopte samenvatting wat het inhoudt. Tinder is een soort datingsapp. Het gebruik is niet moeilijk: na het inloggen met je Facebook-account zie je een plaatje van een onbekende vrouw of een man. Door het fotootje te slepen naar links wijs je hem/haar af, dat is ook mogelijk met het knopje met de rode kruis onderin. Vind je iemand op het eerste gezicht leuk, dan sleep je hem of haar foto naar rechts. Op het knopje met het groene hartje onderin drukken geeft hetzelfde effect.
Het leuke van Tinder is dat je niet weet wat de persoon op de foto van jóu vindt. Pas als je elkaar leuk vind – ‘een match hebt’ krijg je bericht. Twee opties komen dan in beeld:
1. Je kan gelijk chatten met je match
2. Doorgaan met het afwijzen of ‘leuk vinden’ van mensen
Even wennen, maar geweldig
Oké, terug naar mijn persoonlijke verhaal. Zelf had ik er eerst even moeite mee om personen op het eerste blik te beoordelen, maar na veel doen werkt het stiekem toch wel verslavend. Maar als iemands foto mij bevalt, kijk ik soms even naar de biografie en de andere plaatjes. Dat geeft voor mij de doorslag: wel of niet?
Op mijn Tinder komen mannen én vrouwen voorbij. Dat heb ik bewust gedaan, omdat ik iedereen een stukje vertrouwen geef. Er komen dan ook wel jongens voorbij, en die vind ik dan ook leuk. Ik ben geen homo, maar ik zie Tinderjongens als nieuwe sociale contacten (‘maatjes’). Komen er echter homo’s voorbij, dan zeg ik ‘nee’. Ook op Tinder komt men met eerlijkheid behoorlijk ver.
En dan de meiden. Tsja. Ik like de meeste meiden, en af en toe komt er een match. Ik start dan een gesprek, variërend van “hoi, wat heb je een mooie bril!” tot “Hoe was je weekend” (op een maandagochtend). Of het aan mijn date-vaardigheden ligt, ik weet het niet, maar het blijft opmerkelijk stil op de andere kant van de lijn. Wel een beetje balen, but I keep tryin’.
Nadelen
Er zitten ook minpuntjes aan Tinder. Neem nou het chatgedeelte van de app. Hartstikke leuk, maar ik mis de emoji’s (”emoji’s zeggen meer dan 1000 woorden” las ik laatst). Een gesprek op de mobiel kán gewoon niet zonder zulke smileys, het geeft iemands stemming of bedoeling bij een bericht aan.
Ten tweede is dat de achternamen niet weergegeven zijn. Misschien is het een privacy-dingetje, maar voor het overzicht is het toch wel handig om de voor- en achternamen te weten. Daaruit kan je voorzichtig de verschillende komafs afleiden, want Rodiguez komt hoogstwaarschijnlijk niet uit dezelfde natie waar De Vries geboren is.
Het laatste puntje is dat je alleen maar personen te zien krijgt die jonger zijn dan de gebruiker van de app. Dat is een beetje jammer, want er zijn vast wel leuke dames die ouder zijn dan dat ik ben. Ach ja, we moeten het ermee doen…
Vooruitgang
Nu ik een week actief ben, heb ik al heel wat nieuwe vrienden ontmoet. Opmerkelijk is dus dat de vrouwen stil blijven… maar met verschillende jongens heb ik goed contact. Ik hoop nog meer mensen te ontmoeten, en de eersten maakten al duidelijk dat ze een dagje met mij willen chillen. Het leuke is dat ze verspreid in Nederland wonen, gelukkig dat ik op kosten van De Staat kan reizen in het weekend.
Ik houd jullie op de hoogte! Jullie ook van mij hoop ik 🙂
geertsweblog 