Geert Grote Tinderavontuur (deel 4): dit bén ik

Tja, dan is het moment eindelijk daar. Enigszins gespannen maar opgelucht schrijf ik dit blog. Gespannen, omdat ik nog (steeds) niet weet wat de reacties hierop kunnen zijn. Opgelucht, want het geeft een stuk bevestiging van wat en hoe ik ben. Het heet tenslotte Geerts Weblog, dus dat houdt ook in dat ik een stuk persoonlijkheid erin breng, dus bij deze.

Laten we er geen vaat-, hand- en theedoekjes erom winden, dus ik gooi het eruit. Ik kom hier gewoon uit de kast: ik val op jongens! IK BEN HOMO! In deze blog leg ik de verdere details uit. Terwijl ik dit schrijf, doen de zenuwen hun werk maar tegelijkertijd wil ik ook transparant zijn en vind ik dit een geschikte plek om mijn verhaal te vertellen.

 

Een klein stukje historie

Eigenlijk speelde het al vanaf begin brugklas, waar ik in een nieuwe klas en een nieuwe levensfase – ‘puberteit’ geheten – inging. Ik had genoeg vrienden, nee daar niet van, maar ik wilde méér. Oppervlakkige vriendschappen waren voor mij niet genoeg.

Nu ik hierop terugkijk in het laatste restje van 2015, kan ik het wel een kleine aanloop noemen naar dat wat ik nu ben en voel. Ik was me er toen helemaal niet bewust van eigenlijk, want het was maar een klein gevoel en ik wist mij aardig in te houden.

De regenboogvlag, misschien wel hét symbool van de homo-gemeenschap. Foto: WikiCommons

 

 Hoe het begon

Om een kort antwoord te geven, begon het bij het Tinder-avontuur. Ruim een jaar geleden, toen het ‘avontuur’ begon, woonde ik namelijk net op kamers. Dat betekent dat ik voor een groot deel mijn eigen leven moest vormgeven, met de bijbehorende aspecten zoals verantwoordelijkheid, je grenzen en je waarden en normen. Verder verdwijnt een stuk bescherming en verwennerij die mijn ouders mij gedurende 17 jaar gaven.

Gelijk heb ik in Tinder de optie ‘meiden’ uitgezet, en die van de jongens aangevinkt. Het ging snel en onbewust maar het voelde goed. Ik postte regelmatig blogs over hoe het ging met het Tinder-avontuur, dat valt in de eerdere blogs te lezen.

Bij de eerste dates voelde ik mij niet zo goed, want ik was nog niet ‘uit’, ik wist niet wat er bij deze soort vriendschappen en relaties horen. Een sleutelwoord was dan ook ‘zelfacceptatie’, want het gevoel dat jarenlang bij mij speelde groeide verder en werd dus een deel van mij. Het besef dat je zelf gay bent, moest ik eerst hebben voordat ik het aan anderen vertelde.

In deze periode van zelfacceptatie, het kostte al snel een half jaar, voelde me ik in de war, want ik vond het een keuze. Jongens en meiden? Dat eerste bevestigde ik, en ik heb er nooit spijt van gehad. En dat zal ik ook nooit hebben.

 “Proud to be gay!”

De onhandige Facebook-post

Op 14 februari had ik een officiële date en alles voelde erg goed. Ik was zo laaiend enthousiast dat ik er iets over berichtte op Facebook. Dat was erg onhandig, want iedereen kon het lezen dat ik homo ben. Zo ook mijn ouders. Ik had ze iets uit te leggen, de dag erna… Na enkele uren echter kwam ik erachter dat ik dat niet had moeten doen, want ik was niet uit de kast. Daar kwam snel verandering in.

Naar mijn eigen verbazing kwamen al enkele minuten na het plaatsen van de update de eerste vragen binnen van vrienden die mij goed kennen. Ik zat in een eerlijke bui en ik bekende dat ik homo was. De reacties waren “ik ga je niet anders zien dan je was” en “je blijft zoals je bent”. Dit had ik niet verwacht en het kwam als een verrassing.

En zo geschiedde het dat ik de dag erna de coming-out voor mijn ouders deed. Via Skype, aangezien ik op mijn kamer in Ede was. Verdere details ga ik niet geven, maar het was wel een bevestiging voor mijzelf dat ik was hoe ik was. Het voelde goed voor mij, ik was opgelucht.

 

…En het geloof dan?

Ik ben christelijk opgevoed, ik wil dit ook verder ontwikkelen. God heeft voor iedereen een plan, zo ook met mij. Jezus is ook voor míj aan het kruis gestorven en ik mag leven uit zijn genade. Het verhaal gaat rond dat christenen (en zelfs God) homo’s totaal niet mogen, laat staan dat homo’s christen zijn! Dat broodje-aapverhaal wil ik meteen hierbij rechtzetten, want God heeft íedereen lief in mijn mening.

Dat er in de Bijbel negatieve teksten staan over homoseksuele contacten, heeft te maken dat de schrijver(s) vooral het seksuele gemeenschap benadrukken. Lees vooral het vooral van Sodom en Romeinen 1, waarin homoseksualiteit meerdere keren genoemd wordt.

Ik wil het boek ‘Verscheurd’ genaamd van Justin Lee onder de aandacht brengen. Lee geeft hierin zijn eigen verhaal van zijn zoektocht weer in de christen- en homowereld. Het verhaal heeft mij geholpen bij mijn zelfacceptatie, mede doordat andere homo’s mij dit boek aanraadden toen ik vertelde over mijn verhaal en achtergronden.

 

Trots

Door de maanden heen heb ik het al meerdere vrienden verteld en ik ben blij zijn dat ze mij accepteren zo als ik ben. Ik ben trots op wie ik ben. Echt apart wil ik mij niet noemen, maar wel een beetje afwijken van het heterogebeuren vind ik helemaal niet erg.

Eén van de 83 boten die meevaarden met de Canal Parade 2015, in Amsterdam. Foto: Geert Braam

In de zomer van 2015 heb ik Amsterdam bezocht, waar the Canal Parade (ook wel GayPride genoemd) gehouden werd. Ik vond het fan-tas-tisch! De sfeer was geweldig en er stonden verschillende knappe jongens op de boten! Ik ging met een perma-smile en een inwendige vreugde naar mijn huis terug. Super om te zien dat er zoveel anderen zijn die zijn zoals ik!

Bovendien ben ik trots op alle gays, lesbi’s en biseksuelen die ook uit de kast gekomen zijn, net als ik. Ieder heeft zo zijn eigen verhaal en ik waardeer de openheid die alle gays hebben. Met elkaar vormen wij één grote groep, zo voelt het soms.

Bij deze wil ik ook andere jongens en meiden die twijfelen over hun geaardheid stimuleren om voor jezelf op te komen. Als iemand al langere tijd twijfels heeft, kom lekker uit de kast en laat de wereld weten wie jíj echt bent. Schaamte zal plaatsmaken voor trots, zoals bij mij gebeurde!